Lekcja organizacyjna

Większość z Was pewnie już to wie. Nie można jednak generalizować i na początek garść podstawowej wiedzy. Zaimki osobowe oraz końcówki osobowe czasowników.

Zacznijmy od tłumaczenia zaimków osobowych:

Zaimki osobowe
Ich	Ja	Wir	My
Du	Ty	Ihr	Wy
Er Sie Es	On Ona Ono	sie Sie	Oni Państwo

W języku niemieckim, podobnie, jak w polskim, czasowniki przyjmują formę osobową, trzeba więc zastosować do nich odpowiednie końcówki. Tak, jak po polsku nie powiemy "Ja mówić" czy "Oni mieszkać".

Definicję pomoże zrozumieć nam czasownik wohnen (mieszkać). Większość niemieckich czasowników jest skonstruowana na zasadzie rdzeń główny + końcówka. Tą końcówką są zazwyczaj dwie ostatnie litery, czyli -en.

Jak zatem odmienić czasownik przez osoby? Banalnie proste:

• od czasownika odcinamy końcówkę "-en"
• i do rdzenia czasownika dodajemy końcówkę odpowiednią dla danej osoby.

Końcówki dla poszczególnych osób znajdziecie poniżej w tabelce:

wohnen (bezokolicznik)
Ich	wohne	Wir	wohnen
Du	wohnst	Ihr	wohnt
Er Sie Es	wohnt	sie Sie	wohnen

Zatem niemieckie tłumaczenie zdania "Mieszkam w Berlinie" będzie brzmiało "Ich wohne in Berlin".
Banalnie proste :)

Musicie jeszcze pamiętać, że czasowniki, których temat kończy się na -t, -d, -m, -n, otrzymują przed końcówką osobową dodatkową samogłoskę "e". Ale tylko w 2 i 3 os. liczby pojedynczej oraz w 2 os. liczby mnogiej. Poniżej przykład na czasowniku arbeiten, czyli pracować:

Czasowniki słabe, temat kończy się na -t, -d, -m, -n
Ich	arbeite	Wir	arbeiten
Du	arbeitest	Ihr	arbeitet
Er/Sie/Es	arbeitet	Sie/Sie	arbeiten