Nein! Kein(e)! Nicht! - Po co Niemcom tyle przeczeń (i jak je rozróżnić)?

My Polacy gdy chcemy zaprzeczyć używamy prostego zwrotu "nie". I tyle. Stosujemy je przed czasownikami, przymiotnikami, jako osobne wyrażenie itp. 

W niemieckim niestety nasze "nie" nie ma jednego odpowiednika. Niemcy użyją jednego z trzech wyrazów: nein, kein(e) lub nicht. Wszystkie oznaczają "nie". Jak je odróżnić? To znacznie prostsze niż myślicie.

NEIN!

Jeśli miałabym wyznaczyć jedno słowo, które 1:1 odpowiadałoby naszemu "nie", byłoby to na pewno "nein". Nein może występować jako samodzielne zdanie, np: 

A: Magst du Tee? (Lubisz herbatę?)

B: Nein. (Nie)

Nein często jest też używane na początku zdania, żeby zaznaczyć, że zdanie będzie negacją. W tym przypadku "nein" traktowane jest również jako samodzielne zdanie i zawsze postawimy przed nim przecinek, np. Nein, Ich kann nicht schreiben (Nie, nie umiem pisać)

KEIN/KEINE!

Użyjemy go w zaprzeczeniu zdania, w którym pojawił się rodzajnik nieokreślony, czyli "ein" lub "eine". Wyrazu "kein(e)" możemy użyć też gdy mówimy o czymś ogólnym. Przykład:

Ist das ein Schlafzimmer? (Czy to jest sypialnie?)

Das ist kein Schlafzimmer. (To nie jest sypialnia)

Zwrotu "kein" użyjemy gdy w zdaniu pojawi się rodzajnik "ein", "keine" połączone jest z rodzajnikiem "eine". Oba przeczenia możemy też przetłumaczyć jako żaden/żadna.

NICHT!

"Nicht" w zdaniu ma trzy funkcje:

• przeczy czasownikom, np. Ich kann nicht schreiben. (Nie umiem pisać)
• przeczy rzeczownikom z rodzajnikiem określonym, np.
  Magst du das Haus? (Lubisz ten dom?)
  Ich mag das Haus nicht. (Nie lubię tego domu)
• "nicht" możemy też zastosować do zaprzeczenia różnych wyrazów i części zdania, np. Ich schreibe nicht morgen. (Jutro nie piszę)

Prawda, że proste?

(zdjęcie: przedszkole286.waw.pl)